Ołów
Ołów znany jest od czasów antycznych, starożytni Rzymianie wykorzystywali go do budowy rurociągów dostarczających wodę. Związki ołowiu znajdowały także szereg zastosowań np. przy produkcji szkła czy pigmentów.
Własności ołowiu
Ołów jest metalem miękkim, plastycznym. Tworzy roztwory stałe z innymi metalami w ograniczonym zakresie. Chemicznie aktywny, jest za to odporny na działanie kwasu siarkowego i solnego. Ma dużą gęstość.
Zastosowanie ołowiu
Ochrona antyradiacyjna
Ołów ma szerokie zastosowanie w metalurgii, budownictwie, przemyśle zbrojeniowym. Tworzone są z niego osłony dźwiękochłonne i osłony przeciwko promieniowaniu. Tworzy się z niego elementy konstrukcyjne – blachy, płyty, okładziny.
Posiada właściwości które pozwalają chronić przed promieniowaniem jonizującym i rentgenowskim. Dzięki temu znajduje zastosowanie w pomieszczeniach rentgenowskich (ściany, sufity, drzwi, kamizelki).
Inne zastosowania ołowiu
Ołów jest też składnikiem stopowym mosiądzu i brązu.
Stosowany jest jako składnik baterii kwasowo-ołowiowych, główne w postaci stopu z antymonem. W tej postaci spotykamy go w akumulatorach samochodowych.
Ołów ze względu na właściwości antykorozyjne jest używany do budowy aparatury chemicznej narażonej na działanie kwasu siarkowego i solnego.
Stosuje się go również jako składnik stopów lutowniczych wraz z cyną, ale odchodzi się od tego na rzecz lutów bezołowiowych.
Tlenki ołowiowe (glejta i minia) znajdują zastosowanie jako ochronne farby podkładowe.
Związki ołowiu są stosowane do produkcji barwników, świec, półprzewodników.
Ołów jest wykorzystywany jako dodatek przy produkcji szkła. Szkło ołowiowe charakteryzuje się większym współczynnikiem załamania światła, lepszą absorpcją promieniowania rentgenowskiego oraz większą plastycznością.
Ołów ze względu na swój ciężar używany jest do produkcji balastów, obciążeń.
Historycznie był stosowany jako osłona kabli podmorskich, zabezpieczająca przed wodą.
Ołów jest silnie trujący, uszkadza system nerwowy.